Links: Wilfried zwaait 'zijn' tijgervissen uit en rechts zwaaien zijn collega's de Visse-President uit.

Na een carrière bij General Motors en later als zelfstandig uitbater van een aquariumshop belandde Wilfried Van der Elst (60) uit Schoten in 1999 uiteindelijk als vissenverzorger in de Antwerpse Zoo. Hij had van zijn hobby zijn beroep gemaakt en de Zoo was helemaal het summum. Via TV werd hij zelfs een BV, zeker in de aquaristieke wereld. Vorige week hebben zijn Zoo-collega's hem uitgewuifd. Wilfried laat ‘zijn’ vissen met een gerust hart achter om min of meer van een verdiend pensioen te gaan genieten. Als plezante Antwerpenaar zal hij zich tussendoor nog wel verdienstelijk maken als stand-up comedian en als begenadigd spreker bij allerlei aquariumvereningen zoals al ettelijke keren bij Zilverhaai Beringen.

 

Wetenschappers hebben een gezond rif van reusachtige roosvormige koralen ontdekt op meer dan 30 meter diepte voor de kust van Tahiti. Het gaat om een belangrijke ontdekking nu de koraalriffen te lijden hebben onder de klimaatverandering.

„Dit is een van de grootste koraalriffen ter wereld op een diepte van meer dan 30 meter”, aldus een verklaring van de Unesco, die de wetenschappelijke missie ondersteunt. „De onberispelijke staat van de roosvormige koralen en de omvang van het gebied dat zij bedekken, maken dit tot een zeer ongewone ontdekking.”

Het rif is drie kilometer lang en tussen de 30 en 65 meter breed, op een diepte van 35 tot 70 meter, klinkt het verder. Sommige reuzenkoralen hebben een diameter van twee meter.

’Weinig verkend gebied’
„Het is een weinig verkend gebied, want we kennen vooral de gebieden tussen nul en 30 meter goed”, vertelde Laetitia Hedouin, een mariene biologe en koraalspecialiste van het Franse onderzoekscentrum CNRS en de milieuonderzoeksorganisatie Criobe. Ze benadrukt verder dat de koralen geen tekenen van stress of ziekte vertonen.

De duikexpeditie vond plaats in november 2021. Er werden ook temperatuursensoren in het volledige gebied geplaatst, waardoor monitoring op lange termijn mogelijk is. Op die manier krijgen wetenschappers een beter inzicht op de effecten van klimaatverandering op het koraalrif.

De kennis van de oceanen is nog steeds beperkt: slechts 20 procent van de zeebodem van de planeet is in kaart gebracht, klinkt het nog bij Unesco. Bron De Telegraaf

 

Roodneuszalmen zijn een van de meest populaire aquariumvissen. Ze vallen op door de felrode kop en de zwart-wit gestreepte staart. We kennen 3 verschillende soorten die zeer sterk op elkaar lijken:  
    1. Hemigrammus bleheri  
    2. Hemigrammus rhrodostomus
    3. Petitella georgiae

In Duitsland is er recent een nieuwe variant geïmporteerd, maar nog steeds in kleine aantallen. Het is een albino-vorm, maar de rode kopkleur waaraan de vis zijn Nederlandse naam dankt, is behouden.
Schijnbaar vallen de vissen nog meer op in het aquarium.
De zwarte staarttekening is bij de nieuwe varianten wit geworden en nog herkenbaar. Maar de vraag tot welke specifieke soort deze variant nu precies behoort blijft gissen. Bron Aquaristik 3/2021

 

De Tuamotuarchipel, bestaande uit 78 vulkanische atollen, is gekozen als reisdoel van de 18e JBL onderzoeksexpeditie, die wel heel bijzonder dreigt te worden. Met volle zeilen zal de katamaran Aquatiki III de deelnemers milieuvriendelijk naar het onberoerde noordoosten van Tahiti brengen. Observaties onder water en aquaristisch zeewateronderzoek staan circa 15 dagen op het programma in mei-juni 2023 (wellicht 25 mei t/m 9 juni 2023). Heel spannend zullen daarbij de onderwater voederpogingen zijn van de rifbewoners met honderden (!) haaien als toeschouwers, wereldberoemd in de passages bij Fakarava. Wie niet duikt of met onderzoek bezig is, kan naar één van de ontelbare kleine eilandjes snorkelen en Robinson Crusoe spelen, in het ondiepe, 29°C warme water vissen bekijken of aan land naar hagedissen zoeken.

Wees erbij en meldt u aan voor de expeditie naar de stille Zuidzee in 2023. Aanmelden is per direct mogelijk via de JBL homepage.


 

Israëlische onderzoekers leren goudvissen op het land te navigeren

Goudvissen zijn in staat om buiten hun natuurlijke leefomgeving van het water over land te navigeren, hebben onderzoekers van de Israëlische Ben-Gurion Universiteit deze week ontdekt. De onderzochte dieren werden getraind om een speciaal door vissen aangestuurd voertuig te besturen.

De onderzoekers monteerden een vissenkom op het voertuig, dat was uitgerust met een speciale teledetectietechnologie om de positie van het voertuig en de locatie van de vis in de kom te bepalen. Hierdoor kreeg de vis als het ware de controle over het voertuig.

Tot de verbazing van de wetenschappers duurde het niet heel lang voordat de vissen het voertuig onder controle hadden. "Ze zijn in het begin wat verbaasd, maar realiseren zich al snel dat er een verband is tussen hun beweging en de beweging van het voertuig", zegt onderzoeker Shachar Givon.

Zes goudvissen kregen in totaal tien 'rijlessen' met het speciale visvoertuig en werden door de wetenschappers met eten beloond als ze een taak hadden volbracht, zoals het recht vooruit rijden.

Net als bij mensen voelde niet iedere goudvis zich als een vis in het water bij het besturen van een voertuig, zegt neurowetenschapper Ronen Segev. "Er waren vissen die het perfect deden, en er waren middelmatige vissen die wel controle hadden over het voertuig, maar die het minder goed konden besturen."

De onderzoekers wilden weten of vissen de cognitieve vaardigheden hebben om te kunnen navigeren buiten hun natuurlijke leefomgeving van water. Volgens Segev denken mensen vaak dat ze erg speciaal zijn en dat vissen primitief zijn, maar is dit niet juist. "Er zijn heel veel andere belangrijke en slimme wezens."

Bron: nu.nl

Video te bekijken op 

Onderzoekers monteerden een vissenkom op een speciaal autootje met teledetectietechnologie. Daarmee werd de positie van het voertuig en de locatie van de vis berekend. Sommige goudvissen beseften dat er een verband was tussen hun beweging en de beweging van het voertuig. Bron: nu.nl

 

Hawaïaanse overheid laat geen aquariumvisserij  meer toe om dieren te vangen voor aquarium doeleinden. Sinds vorige week worden bestaande vergunningen niet meer verlengd. Daarmee dient de overheid een forse klap toe aan de aquariumindustrie. Hawaïaanse vissers mogen wél nog vissen vangen voor consumptie.

Zie voorgaande SN berichten:


Het zat er al langer aan te komen, maar nu is het ook een feit. Sinds 12 januari 2021 mogen vissers niet meer vissen voor de aquariumindustrie. Zij hadden tot nu vergunningen van het Departement voor Land en Natuurlijke Middelen (DLNR), maar die worden niet verlengd. Dat werd besloten door rechter Jeffrey Crabtree.

Tenminste, niet tot de industrie een zogenaamd ‘Chapter 343 environmental review process’ doorloopt. Dat is een onderzoek naar de impact op het milieu van de industrie. Hoelang zo’n proces duurt, en wat het resultaat zal zijn, is nog onzeker.

De impact is direct. Voor de uitspraak van de rechtbank waren er meer dan 3000 vergunningen, waarvan er 41 in 2020 nog actief vangsten meldden. Door de beslissing vallen deze vissers zonder werk. Ook zouden de prijzen van Zebrasoma flavescens, een doktersvis die vaak gevangen wordt in Hawaïaanse wateren, al verdubbeld zijn (rechts boven op onderstaande afbeelding). De dieren die nog in voorraad zijn mogen nog verkocht worden. Verwacht wordt dat deze voorraad echter snel verdwenen zal zijn, aangezien de capaciteit om gekweekte dieren op de markt te brengen niet groot genoeg is om aan de vraag te voldoen.

 

 

In de jaren 90 verdween een klein visje, de Zoogoneticus tequila, uit de enige rivier in het westen van Mexico waar het ooit was waargenomen. Wetenschappers en lokale bewoners zijn er nu in geslaagd de soort, waarvan er nog exemplaren in gevangenschap werden gehouden, opnieuw uit te zetten in haar natuurlijke milieu. Het succes heeft een invloed gehad op de plaatselijke gemeenschap en heeft internationaal lof gekregen.

Het verhaal begint meer dan 20 jaar geleden in Teuchitlán, een stad in de buurt van de Tequila-vulkaan in de centraal-westelijke Mexicaanse staat Jalisco.
Een handvol studenten, onder wie Omar Domínguez, begon zich toen zorgen te maken over een klein visje dat in een handpalm past en dat enkel ooit gezien was in de Teuchitlán-rivier. Het visje, Zoogoneticus tequila in het Latijn en 'tequila splitfin' in het Engels, was verdwenen uit de plaatselijke wateren, blijkbaar door vervuiling en andere menselijke activiteiten en door de introductie van uitheemse soorten.  

Domínguez, nu een 47-jarige onderzoeker aan de Universidad Michoacana de San Nicolás de Hidalgo, zei dat de ouderen in de stad zich toen pas het visje herinnerden dat ze 'gallito' of 'klein haantje' noemden vanwege het oranje in de staart.

Chester Zoo
In 1998 arriveerden natuurbeschermers van de Chester Zoo in Engeland en van andere Europese instellingen in de stad om te helpen met het opzetten van een laboratorium om Mexicaanse vissen in stand te houden. Ze brachten verschillende paartjes 'gallito's' mee uit aquaria van verzamelaars, zei Domínguez.

De vissen begonnen zich voort te planten in aquaria en na een paar jaar begonnen Domínguez en zijn medestudenten te speculeren over het herintroduceren van de visjes in de Teuchitlán-rivier. "Ze zeiden ons dat dat onmogelijk was, dat, als we de vissen zouden terugzetten, ze zouden sterven", zei Domínguez.

               
'Gallito's' in een aquarium in de Chester Zoo.


En dus keken Domínguez en zijn vrienden uit naar andere mogelijkheden. Ze legden een artificiële vijver aan voor een fase in semigevangenschap en in 2012 zetten ze daar 40 paartjes in uit.

Twee jaar later zaten er zo'n 10.000 vissen in de vijver. Dat resultaat verzekerde het project van de nodige fondsen, niet alleen van de Chester Zoo maar ook van een dozijn organisaties uit Europa, de Verenigde Staten en de Verenigde Arabische Emiraten, om het experiment uit te breiden naar de rivier.

In de Teuchitlán-rivier bestudeerden ze parasieten, micro-organismen in het water, de interacties met predatoren en de concurrentie met andere vissen en vervolgens plaatsten ze de vissen in drijvende kooien in de rivier.

Plaatselijke bewoners
Het doel van de introductie was het herstellen van het broze evenwicht en de sleutel daartoe waren niet zo zeer de wetenschappers maar wel de plaatselijke bewoners. "Toen ik begon met het programma voor milieu-opvoeding, dacht ik dat ik voor dovemansoren zou spreken ... en in het begin was dat ook het geval", zei Domínguez.

Maar de milieubeschermers haalden uiteindelijk toch hun slag thuis, dankzij veel geduld en jaren van poppenspelen, spelletjes en uitleg over het belang van Zoogoneticus tequila voor het milieu en de gezondheid - de vissen helpen de muskieten onder controle te houden die knokkelkoorts verspreiden.

Een aantal bewoners bedacht een bijnaam voor het kleine visje, 'Zoogy'. Ze maakten er grappige karikaturen van en richtten de 'Bewakers van de rivier' op, een groep die voornamelijk uit kinderen bestaat die vuil verzamelen, de rivier opkuisen en invasieve planten verwijderen.

Domínguez zei dat het moeilijk te zeggen is of de waterkwaliteit in de rivier verbeterd is, aangezien er geen eerdere gegevens zijn om mee te vergelijken, maar het hele ecosysteem is erop vooruitgegaan. De rivier is properder, er zijn minder niet-inheemse soorten en het vee mag in bepaalde gebieden niet langer drinken van de rivier.

De vissen plantten zich snel voort in hun drijvende kooien en eind 2017 werden ze gemerkt zodat ze zouden gevolgd kunnen worden, en vrijgelaten. Zes maanden later was de populatie al met 55 procent toegenomen en verleden maand hadden de gallito's zich verspreid over een ander deel van de rivier.

Bron: VRT-NWS Luc De Roy

 

Portret- en eventfotograaf Peter De Schryver (48) uit Aalst gaf zijn carrière na de lockdown een heuse ommezwaai.  Hij heeft in Aalst een conceptwinkel 'The Betta Gallery' met een uitgebreid aanbod aan kleurrijke kempvissen (Betta splendens) geopend.
De nieuwe zaak is half fotogalerij, half visverkooppunt. Centraal in het verhaal: de sierlijk zwemmende bettavisen. De nieuwe zaak is half fotogalerij, half visverkooppunt. Peter maakt er een combinatie met kunstwerken van de kempvissen.

Foto: Peter De Schryver (48) en zijn vriendin Anneke Dhaese (38) in het gloednieuwe ‘The Betta Gallery’ in de Sint-Jorisstraat nabij de Hopmarkt in Aalst (B).  — ©  The Betta Gallery Belgium

 

Onderzoekers van MBARI (Monterey Bay Aquarium Research Institue)  maken gebruik van een "ROV" die is uitgerust met een camera.
Daarmee worden de wonderen van de diepzee vastgelegd.

Deze reuzenkwal (Stygiomedusa gigantea) werd gespot door de ROV.  Het lichaam van de schijfkwal heeft een doorsnede van een meter  en de vier lintachtige tentakels kunnen maar liefst 10 meter lang worden. Met deze armen vangt de kwal niet alleen zijn prooi, voornamelijk plankton en kleine vissen, maar eet hij ook – hij zuigt alle voedingstoffen direct op met de kanalen die door zijn armen lopen.

De lintachtige tentakels dienen overigens ook als schuilplaats voor ander zeeleven. Het dier komt wereldwijd voor met uitzondering van de noordpool en leeft voornamelijk in de bathyale zone. Deze zone is het deel van de open oceaan op een diepte van 1000 tot 4000 meter onder het wateroppervlak, waar de gemiddelde temperatuur rond de 4 °C is. Op de duizenden duiken die MBARI met ROV’s heeft gemaakt, is deze soort slechts negen keer gespot. De kwal is nog steeds een groot mysterie voor de wetenschappers.

Bekijken op YouTube: https://youtu.be/9bzQYKm3xTA

 

Vanaf 1 januari 2022 zal Sportoase – dé Vlaamse sport- en ontspanningsgroep bij uitstek en de uitbater van het gelijknamige zwembad op be-MINE - ook duikcentrum TODI operationeel gaan leiden. De aankondiging gaat gepaard met de 10.000ste duikinitiatie en een zeemeerminnenoptreden.

Vijf jaar geleden opende Todi in Beringen op be-MINE het eerste indoor duik- en snorkelcentrum met tropische zoetwatervissen in Europa, de deuren. Met 6.200.000 liter zoet water is het ook meteen het grootste indoor duikbassin van België. De totale investering voor het duikcentrum bedroeg negen miljoen euro, waarvan drie miljoen afkomstig uit het SALK en zes miljoen werd geïnvesteerd door LRM. “Wij willen met deze gedurfde investering een bijzondere recreatieve bestemming creëren en zijn ervan overtuigd dat dit kan binnen een rendabele context”, zei voormalige CEO van de LRM Stijn Bijnens bij de opening.

Zie archief: SN 001 en Z-werkbezoek

Maar die rendabele context is nog niet bereikt. Daarom stelde LRM de vraag aan Sportoase om de exploitatie over te nemen en de attractie naar een hoger niveau te brengen. “Vijf jaar hebben huidige exploitanten Dirk Heylen en Wouter Schoovaerts keihard gewerkt om het concept uit te bouwen tot het Todi van vandaag”, zegt Jeroen Bloemen van LRM. “Maar we komen nu op een kantelpunt. De creatiefase is voorbij, nu kan de exploitatiefase starten. De sleutel zal overgedragen worden aan Sportoase. Het gebouw blijft in eigendom van LRM.”

Het personeel van Todi wordt ook overgenomen door groep Sportoase. Voor de huidige uitbaters Dirk en Wouter is Sportoase een gedroomde overnemer.

 

Vanwege de nieuwe maatregelen van de Nederlandse overheid tegen het coronavirus kan de Vivariumbeurs 2021 helaas geen doorgang vinden. De organisators vragen om ieders begrip.

 

 

Biosfeer 2 is een 1,27 hectare grote constructie in Oracle (Arizona) (VS), gebouwd om een gesloten ecologisch systeem na te bootsen.
Het is tussen 1987 en 1989 gebouwd door Space Biosphere Ventures, en werd in de jaren negentig gebruikt om te zien of mensen konden leven in een gesloten biosfeer, terwijl ze ook wetenschappelijke experimenten uitvoerden. Het onderzoek toonde het gebruik aan van gesloten biosferen in ruimtekolonies, en de manipulatie van een biosfeer zonder dat van de aarde te beschadigen. De naam komt van het idee dat de eerste biosfeer onze aarde is. De ca. 200 miljoen dollar voor het project kwam van een oliemiljardair.

In dit 's werelds grootste gecontroleerde omgeving voor klimaatonderzoek, kunnen wetenschappers sleutelen aan verkleinde ecosystemen door de bovenberegening uit te zetten en de thermostaat hoger te zetten om meer te weten te komen over de effecten van de opwarming van de aarde in de echte wereld.

De faciliteit heeft lang in de schaduw gestaan van haar noodlottige eerste missie in 1991 om een analoog van een zichzelf in stand houdende kolonie op een andere planeet te vestigen. Maar na wat aanpassingen en succesvolle beroemde studies, waaronder een die aantoonde dat opwarmende oceanen koralen doden, maakt het reusachtige terrarium (sinds 2011 geleid door de Universiteit van Arizona) eindelijk zijn potentieel waar als locatie voor nieuw onderzoek.

 

Subcategorieën