Aquariumplanten van het geslacht Echinodorus komen uit Noord/Zuid Amerika en worden al van ouds gebruikt in het aquarium. Je hebt ze in verschillende maten en vormen, de bekendste is de Amazone zwaardplant die meestal als solitaire plant wordt aangewend.
Door commerciële plantenkwekers zijn er vele cultivars van het geslacht Echinodorus in de aquariumhobby gebracht. Cultivars zijn planten die in het wild niet voorkomen. Het zijn kruisingen tussen 2 verschillende Echinodorus soorten.

Vele Echinodorus soorten heten nu echter Aquarius. Dit is tenminste volgens de informatie die je kan vinden op deze website https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:77179511-1  Natuurlijke hybriden (met een x) zijn hier nog niet vermeld.

 

 

 

 

In 1918 zetten Amerikanen enkele vissen uit in Apache Lake in een woestijnachtig gebied in de Amerikaanse staat Arizona. Nu hebben wetenschappers ontdekt dat diezelfde vissen waarschijnlijk nog steeds leven. De nog altijd vrolijk rondzwemmende vissen – behorende tot drie verschillende Ictiobus soorten – waarvan nu blijkt dat sommigen zelfs meer dan 100 jaar oud zijn!

Lees meer in Haaien-Echo's nr 508 (dec 2023)

 

 

 

Een vrouw uit Sijsele schrok zich onlangs een hoedje toen ze haar langverwachte levering uit Duitsland opende. In de verpakking bleek niet haar bestelde accessoire voor een motor te zitten... maar zeven jonge vogelspinnen verpakt in plastic tubes.

Omdat het totaal onduidelijk is wat er is fout gelopen en omdat de vrouw de vogelspinnen niet kon houden – in ons land geldt een vergunningsplicht om dergelijke dieren te houden, mocht de vrouw dat al willen – klopte ze maar aan bij opvangcentrum SOS Reptiel in Ichtegem.

Hoe het zo fout kon lopen, is voorlopig een raadsel. “De dieren verblijven nu bij ons tot duidelijk is waar ze naartoe moeten”, zegt Mario Goes van SOS Reptiel in Ichtegem.

Twee weken houden
“Het gaat nog om jonge vogelspinnen, tussen de vier en zes maanden oud”, zegt Mario Goes van SOS Reptiel. “De dieren zijn zeker nog niet volgroeid. Daarom passen ze nu nog in die kleine plastic tubes. Dat lijkt misschien klein om hen zo te transporteren maar het is wel de beste methode. Een te grote tube maakt het voor spinnen onwennig. De tube was ook voorzien van een gevuld gedeelte voor vocht voor de dieren en een opening voor lucht. We houden de spinnen nu twee weken bij en hopen dat de eigenaar via dat Duitse bedrijf opduikt, want we gaan er wel vanuit dat iemand die dieren heeft besteld. En we hopen natuurlijk dat de vrouw nog aan haar motoraccessoire raakt.”

Jelle Houwen, Nieuwsblad

 

 

 

Het Artis Aquarium in Amsterdam, dat stamt uit 1881, is al twee jaar gesloten voor publiek. De bassins zijn door het zoute water ernstig aangetast. Nu, bijna 140 jaar na de opening van het ARTIS-Aquarium, moet het gebouw grondig gerestaureerd worden.

Om het Aquarium ook voor toekomstige generaties te behouden, investeert ARTIS de komende jaren in een grootschalige restauratie en verduurzaming.   

Artis krijgt nu de gewenste 10 miljoen euro subsidie van staatssecretaris Gunay Uslu (Cultuur) om het zwaar verouderde aquarium van de dierentuin te restaureren. Uslu maakte eerder al bekend dat er geld beschikbaar was, maar het bedrag was nog onduidelijk.

De (her)opening is gepland voor het najaar 2025. Men hoopt zodat het ook de komende 140 jaar meer dan 100 miljoen bezoekers kan verwonderen en inspireren.

 

 

 

De vijfde- en zesdejaarsleerlingen van Sancta Maria in Leuven hebben er een creatieve week opzitten. Onder het kennersoog van graffitikunstenaar Eric Reyntjes alias ‘Roncha’ en met de steun van Stad Leuven, zorgden ze eigenhandig voor een metamorfose van hun speelplaats.

Met het thema ‘fantasierijke onderwaterwereld’ werd een fantastisch kunstwerk uit hun spuitbussen getoverd. De scholieren brengen de pauzes voortaan door in een wonderlijke onderwaterwereld.

Lees meer....


https://www.leuvenactueel.be/nieuws/leuven/leerlingen-sancta-maria-leuven-toveren-speelplaats-om-in-levensgroot-aquarium?nid=16530

 

De Middellandse Zee tikt aan de Costa Blanca met gemak de dertig graden aan, en dat is hoger dan normaal. Dat blijkt uit gegevens van het Klimatologisch Laboratorium van de Universiteit van Alicante. Dit zorgt voor een verhoging van de stofwisseling van de vissen (Zadelzeebrasems - Oblada melanura) en daardoor neemt hun eetlust toe, wat ertoe leidt dat ze mensen aanvallen. De agressiviteit zou mogelijk een gevolg zijn van de hoge zeetemperatuur. Dagelijks belanden meer dan vijftien mensen met wonden bij de EHBO.

Zadelzeebrasems hebben een ovaalvormig blauwzilver lichaam met een zwarte vlek bij de staart en zijn heel gemakkelijk te herkennen aan die zwarte vlek. Volwassen zadelzeebrasems zijn ongeveer 20cm en zijn niet mensenschuw – ze krijgen regelmatig eten in de havens.
Lokale autoriteiten raden strandgangers aan om niet met blikkende juwelen in het water te vertoeven. Dit zou volgens hen een aanval kunnen uitlokken. De zadelzeebrasem heeft het vooral gemunt op moedervlekken, wratten en kleine wondjes – die hebben een “vlezige geur”. “Omdat het wonden en wratten zijn, kunnen ze pijn veroorzaken”, aldus een onderzoeker van het Spaanse departement van Mariene Wetenschappen aan de krant ‘Información’. De dieren zuigen bloed bij hun slachtoffers en veroorzaken verwondingen. Opvallend is dat vooral oudere mensen worden aangevallen.

In Pmagazine lezen we dan dit:
De anders vredelievende zeebrasem wordt door de hoge temperatuur zo actief dat hij meer voedsel nodig heeft en maar één uitweg ziet om te overleven: zwemmende bejaarden. Klinkt aannemelijk, toch? Ware het niet dat het zeewater momenteel in Benidorm geen 30 graden is. Dat lezen we op de site ‘Sea-temperature’. De zeetemperatuur in Benidorm was gisteren 26.6°C, en een week geleden 28.3°C.
De creativiteit van journalisten, om dag na dag te bewijzen dat het einde van de wereld is ingezet, kent geen grenzen. Vakantiegangers in de Spaanse badplaats Benidorm worden deze zomer opgeschrikt door bijtende vissen.  Het verhaal van de moordlustige vissen is een nieuw hoogtepunt in ‘operatie bangmakerij’.

 

FEDIAF EuropeanPetFood (Europese huisdierenmarkt) heeft haar jaarlijkse Facts & Figures-rapport gepubliceerd met gedetailleerde gegevens over de Europese huisdierenpopulatie en de markt van huisdierenvoeding. De bevindingen van het rapport bevestigen het groeiend huisdierbezit in Europa. Ruim 91 miljoen Europese huishoudens bezitten één of meer van de 340 miljoen huisdieren in Europa.

Uit de Europese gegevens vernemen we dat er in Europa ongeveer 127 miljoen katten zijn, 104 miljoen honden, 53 miljoen vogels, 29 miljoen knaagdieren, 22 miljoen aquaria en 11 miljoen terraria.

 

 

De Amerikaanse rivierkreeft is met een opmars bezig in Nederland en veroorzaakt nogal wat schade aan de natuur. Adviesbureau Waardenburg Ecology maakte daarom een rivierkreeftenval.
In de gemeente Dronten in Flevoland (NL) is eind juni een test begonnen met een vangconstructie voor Amerikaanse rivierkreeften. De eerste resultaten zijn veelbelovend.
 


De Amerikaanse rivierkreeft (Procambarus clarkii) is een niet-inheemse soort, die sinds 2016 op de lijst van invasieve exoten staat. Het dier plant zich snel voort, waardoor de populatie razendsnel groeit. De kreeften richten veel schade aan voor andere dieren en planten. Ze eten eitjes en larven van amfibieën en onderwaterplanten. Daarnaast verstoren ze het ecologisch evenwicht door in de oever te graven, waardoor schade ontstaat en het water troebel wordt. Om die reden ontwikkelde adviesbureau Waardenburg Ecology een constructie om de dieren te vangen: de Craybar.

De methode werkt samen met de natuur. Een uniek onderdeel van de Craybar is dat uiteindelijk niet mensen, maar dieren de val gaan legen. Kreeften staan inmiddels op het menu van veel dieren, waaronder die van de reiger, ooievaar, fuut, meerkoet, meeuw en otter. Door de opvangbak zo in te richten dat kreeften voor deze soorten een gemakkelijk maaltje vormen wordt het kreeftenprobleem opgelost door de natuur zelf. Deze innovatie is daarom de Craybar genoemd.

Meer info over de Craybar

 

Onderzoek van de KU Leuven opent mogelijk de weg naar nieuwe behandelingen voor neurodegeneratieve aandoeningen zoals de ziekte van Alzheimer. En dat allemaal dankzij een klein visje.
Het is Nothobranchius furzeri, een van de fraaie killisoorten (zie verder).


Transgenics in the African Turquoise killifish: friends or foe? Is het onderzoek van Jolien Van Houcke dat kon aantonen dat een behandeling met twee bestaande medicijnen de hersenen van oude killivissen niet alleen verjongt, maar ook beschermt tegen toekomstige aandoeningen of letsels. De studie bevestigt nu dat ook voor ziekten gerelateerd aan de verouderde hersenen, die geneesmiddelencombinatie mogelijk een oplossing kan betekenen. Denk aan dementie bij alzheimer- of parkinsonpatiënten. Verdere klinische studies zijn echter nodig om de effecten bij de mens aan te tonen.

 

 

Nothobranchius furzeri waarvan sprake in het onderzoek is geen visje voor de beginner. Ze worden veelal niet ouder dan 3 maanden!

Dit visje kent een zeer beperkt verspreidingsgebied in het zuid oosten van Zimbabwe en Mozambique. Ze komen niet vaak voor en hun leefgebied wordt ernstig bedreigd door veranderingen aanpassingen voor landbouw en pesticiden.
Dat de Afrikaanse killivissen heel snel volwassen moeten worden, is al een tijdje bekend. De visjes leven in regenwaterpoeltjes op de Afrikaanse savanne. Vrouwtjes begraven hun embryo’s in het sediment. Wanneer het poeltje droogvalt, is er geen man overboord; de embryo’s gaan in diapauze en wachten rustig af tot het gaat regenen en het poeltje zich weer vult. Soms duurt dat een jaar of zelfs twee. Wanneer het poeltje dan volloopt, moeten de embryo’s snel handelen, want ze moeten zich voortplanten voor de poel weer droogvalt.

Experimenten in het lab hebben onthuld dat de embryo’s zodra ze aan water worden blootgesteld in drie tot vier weken uitgroeien tot seksueel volwassen vissen.

Zie ook: Splinternieuws 205

 

 


Sea Life Scheveningen lanceerde als eerste Nederlandse aquarium een app waarmee bezoekers de vissen kunnen scannen. De technologie is nog volop in ontwikkeling, maar in de nabije toekomst zijn de scan-apps niet weg te denken in dierentuinen én wetenschappelijk onderzoek.

       

 

 

 


Vorige week heeft Taika Brandorff uit Zonhoven (B) vlak bij het natuurgebied de Teut, een eerder zeldzame sprinkhaan kunnen fotograferen; een roze exemplaar. De sprinkhaan liet zich gewillig fotograferen.
Het gaat blijkbaar om genetische afwijking waarbij het pigment roze sterk aanwezig is. Het komt vaker voor, maar omdat ze zo opvallen, zijn ze kwetsbaar en vallen ze ook snel ter prooi”, legt ze uit. “Ik was eigenlijk op zoek naar sprinkhanen om ze dan via de website waarnemingen.be in te geven, toen ik plots een heel opvallend roos exemplaar zag zitten”.

Het verschijnsel heet erythrisme en komt relatief vaak voor bij sprinkhanen, maar kan ook bij andere dieren voorkomen, zoals bij vossen, konijnen of kikkers. De verkleuring wordt veroorzaakt doordat de sprinkhaan te veel rood pigment aanmaakt en te weinig zwart.

Vanwege hun felle kleur kunnen ze zich in het groene gras slecht verbergen voor roofdieren, en overleven ze niet lang. Dat maakt ze nog zeldzamer.

 


Op de Maas in Maaseik heeft vorige week een visser een meerval van maar liefst twee meter aan de haak geslagen. Hij moest meer dan een half uur zwoegen om de vis aan boord te krijgen.
De vis werd geschat op 70 kilogram.

Na een fotosessie haalde men het haakje uit de mond van de meerval. Hij werd dan teruggegooid en zwemt ondertussen dus weer vrolijk rond in de Maas.

 

 

Subcategorieën